Głównym zadaniem systemu kontroli dostępu jest zabezpieczenie obiektu lub terenu: ochrona mienia firmy, jak również pracowników oraz uniemożliwienie osobom niepowołanym wejścia na dany obszar. W tym wpisie przedstawimy sposób działania systemu kontroli dostępu.
Gdzie i w jaki celu stosuje się kontrolę dostępu?
Systemy kontroli dostępu (AC lub Access Control) są stosowane w obiektach o dużym natężeniu ruchu (dużym przepływie osób) oraz miejscach, gdzie znajdują się wartościowe przedmioty lub cenne elementy wyposażenia. Rozwiązanie jest powszechne w zakładach produkcyjnych, magazynach, biurowcach, bankach, budynkach administracji publicznej, hotelach, placówkach oświatowych i obiektach służby zdrowia. Kontrola dostępu identyfikuje osobę i umożliwia jej wejście do obiektu, zaś nieupoważnionym nie pozwala wejść do określonej strefy. Zaletą systemu jest możliwość rejestracji wejść (oraz wyjść) i odtworzenie nagrania w późniejszym terminie. Kontrola dostępu minimalizuje liczbę kluczy, a przede wszystkim – porządkuje zakres korzystania konkretnych pracowników ze stref i obiektów. Pozwala to zachować pieczę nad ich działaniami, a jednocześnie zapobiega wtargnięciu niepowołanych osób na chroniony obszar.
Sposób działania systemu kontroli dostępu
Upraszczając, można przyjąć, że każda kontrola dostępu składa się z dwóch kluczowych urządzeń. Pierwszym z nich może być skaner, szyfrator lub czytnik kart. Jego zadaniem jest decydowanie o udostępnieniu strefy lub obiektu konkretnej osobie. Identyfikacja może polegać na wprowadzeniu kodu do szyfratora lub wiązać się z użyciem karty magnetycznej, chipowej albo breloczka. Zaawansowane rozwiązania opierają się na skanerach biometrycznych, takich jak czytnik linii papilarnych czy tęczówki oka. Po pozytywnej identyfikacji osoby, sygnał jest przekazywany do drugiego ze wspomnianych elementów, tj. urządzenia wyjściowe, które umożliwia dostęp osobom upoważnionym i chroni teren przed intruzami. W zależności od ustawień próba wejścia na teren bez uprawnienia może prowadzić do uruchomienia alarmu lub powiadomienia operatora systemu. Urządzeniem wyjściowym są zamki elektryczne, szlabany i bramki. Prawidłowe działanie opisanych elementów jest uzależnione od oprogramowania, za pomocą którego operator systemu określa zakresy dostępu. Wprowadzenie nowych osób uprawnionych do wejścia do budynku czy czasowe ograniczania dostępów wymaga użycia komputera.
